θέλω μια γυναίκα στο κρεβάτι μου
τώρα! είπε
γέλασα απ' έξω και χαμογέλασα
από μέσα
στο κάτω-κάτω
ήμουν έντεκα χρόνια νεότερος
από εκείνον
άσε που πριν φύγω από το σπίτι είχα στρώσει
καθαρά σεντόνια
(άσκηση ύφους, ή αλλιώς never mix alcohol with blogging)
Αυτό το never mix alcohol with blogging το έχω σκεφτεί πολλεεεεές φορές. Το επόμενο πρωί φυσικά.
ReplyDeleteΚοίτα, μπορεί τα παραπάνω να προέκυψαν υπό την ελαφρά επήρεια, αλλά τα ποστάρισα την άλλη μέρα, in cold blood. Τραβάτε με κι ας κλαίω δηλαδή.
ReplyDeleteΠάντως έχει και τα καλά του να σε διαβάζουν τρεις άνθρωποι (άντε, κι ο κούκος).
Δηλαδή μάλλον είμαι ο ...τέταρτος άνθρωπος???
ReplyDeleteΔεν ξέρω, ήρθες για να μείνεις; :p
ReplyDelete(σαν τίτλος παράστασης του Τσιβιλίκα δεν ακούγεται;)
Κοίτα, ερίζουν δυο-τρεις για τον τίτλο του τέταρτου ανθρώπου, αλλά θα τη βρούμε την άκρη.
Εγώ θα ήθελα να μάθω ποιος είναι ο κούκος, παρακαλώ. :)
ReplyDeleteΓιατί, δεν σου κάνει κούκου;
ReplyDeleteΆλλοι γράφουνε "σεντόνια" κι άλλοι στρώνουνε καθαρά σεντόνια..
ReplyDelete(συνδυαστικό σχόλιο, επηρεασμένη και από το πιο πρόσφατο ποστ τής Ou Ming, που θα μπορούσα κάλλιστα να είχα αφήσει εκεί.)
Σχετικά με τα γραπτά σεντόνια, εν τω πολλώ το φευ.
ReplyDeleteΜα είδες κάτι συμπτώσεις; :)
έχω έναν έφηβο στο ποτήρι μου απόψε! είπε
ReplyDeleteο καιρός της αφθονίας επιτρέπει ανιαρούς παραλογισμούς σκέφτηκα
και χαμογέλασα από μέσα
στο κάτω-κάτω είναι η συνείδηση που μας κάνει δειλούς
άσε που πριν γυρίσω σπίτι είχε ήδη ανοίξει το μπουκάλι
Φίλτατε ανώνυμε, ποτήρι είναι αυτό ή η κολυμπήθρα του Σιλωάμ; Ευχαριστώ για το δημιουργικό σχόλιο. :)
ReplyDeleteΑς το ξεχειλώσουμε λοιπόν...
θέλω μια ταχυπαλμία
στην καρδιά μου
είπε με καημό
μια έκκριση αδρεναλίνης στο αίμα
μια υπεραιμία ανάμεσα στα πόδια
μια κάποια εφίδρωση στο μέτωπο
έστω·
συνοφρυώθηκα φιλότιμα
από μέσα μου όμως χαμογελούσα
διάπλατα
στο κάτω-κάτω, ήμουν
ο γιατρός του
(εκ του προχείρου, αν και το μη προχείρον βέλτιστον)
πνεύματα και δαιμόνια σώθηκαν σε μια άσκηση ύφους, είπε με καημό
ReplyDeleteχάσκει κενή στο τραπέζι η φιάλη,
ούτε μια σταγόνα
έστω
τον έπεψα τον έφηβο
και έμεινα με το βλέμμα μεστό
και άδειο το στομάχι
στο κάτω-κάτω ξέρω
καταντά ηδονή να είναι κανείς νικημένος
γιατρέ