ο σκύλος ονειρεύεται ξανά

μπλογκόνειρο (το):
όνειρο κατά το οποίο το υποκείμενο βιώνει μια παράξενη, αξιοσημείωτη ή απλώς ενδιαφέρουσα εμπειρία, ταυτόχρονα με τον ψυχαναγκασμό της καταγραφής της στο προσωπικό του μπλογκ

  Έχω μετακομίσει εδώ και λίγο καιρό στο Λονδίνο. Βλέπω καθημερινά διάφορα σελέμπριτιζ (ή μάλλον celebritish) και γουστάρω τρελά στη σκέψη ότι τώρα θα μπορώ να πουλάω μούρη στους φίλους μου στην Ελλαδίτσα. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ο Ρόουαν Άτκινσον, ο οποίος μπήκε στο λεωφορείο και κάθισε ακριβώς πίσω μου. Μου έκανε εντύπωση πόσο διαφορετικός έδειχνε από την περσόνα του, ίσως επειδή μονολογούσε «όπα όπα», με άψογη βρετανική προφορά. Όπως θα έχει μαντέψει ήδη ο προσεκτικός αναγνώστης, αμέσως σκέφτηκα ότι αυτό πρέπει να το γράψω οπωσδήποτε στο μπλογκ. Τότε ξύπνησα μέσα στη νύχτα, με τη βασανιστική αίσθηση ότι εμφανιζόταν κι άλλoς διάσημος στο όνειρο, αλλά μου ήταν αδύνατον να τον θυμηθώ. Τσαντίστηκα που το αναπόφευκτο ποστ θα ήταν λειψό, αγχώθηκα μήπως το πρωί έχω ξεχάσει ακόμη και τον Άτκινσον και ξανακοιμήθηκα πάραυτα. Το πρωί είχα ξέχασει τα πάντα, ευτυχώς όμως μια σπάνια έκλαμψη πριν από λίγο ήρθε να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή της μπλογκόσφαιρας.

(Επειδή μου αρέσει να ψάχνω να βρω το γενεσιουργό ερέθισμα ενός ονείρου, νομίζω ότι η πρόσφατη κουβέντα εδώ έπαιξε ρόλο. Τελικά, Ιμόρ, όχι μόνο δεν ονειρεύομαι στα αγγλικά, αλλά ακόμη και οι Άγγλοι στα όνειρά μου μιλάνε ελληνικά. Επαγγελματική διαστροφή ορ γουάτ;)