31 August 2012

πέθανε ο εικοσιδύο

από διάλογο ταξιτζή με συνάδελφό του στο σιμπί (CB)

(Ένα από τα ποστ που αργοπεθαίνουν στα drafts, ή μάλλον έχουν πεθάνει προ πολλού και είναι σε προχωρημένη σήψη. Εννοείται πως, ενάμιση χρόνο μετά, έχω ξεχάσει την υπόλοιπη στιχομυθία. Θυμάμαι αμυδρά ότι ήθελα να το διανθίσω, για να φτουρίσει, με έτερη σουρεάλ ατάκα, που άκουσα από τον περιπτερά στην Κοραή.)

4 comments:

  1. Καλώς τον.Ελπίζω όλα να βαίνουν καλώς.

    ReplyDelete
  2. Καλώς σας βρήκα. Ναι, όλα καλά, και τώρα και κατά την εξαφάνισή μου. (Μη με ρωτήσεις μόνο πόσο θα κρατήσει η επανεμφάνιση...)

    ReplyDelete
  3. βρε καλώς τα ανδαλουσιανά σκυλιά! χαίρομαι που ξαναβρήκες το δρόμο, μύτη λαγωνικού τελικά.

    ReplyDelete
  4. Καλώς τον lemon! Αν χρειάζεσαι ενάμιση χρόνο για να ξαναβρείς το δρόμο, δεν είσαι λαγωνικό αλλά ο Ραν-Ταν-Πλαν...

    ReplyDelete