Η φωνάρα του John Fogerty τραγουδάει για σεισμούς, πλημμύρες, ακρίδες και άλλα χαριτωμένα και ντύνει με εικόνες ό,τι συμβαίνει εντός* και εκτός μου. Ένα φαινομενικά απλό «τραγουδάκι», που με αρπάζει από τα μαλλιά κάθε φορά που το ακούω.
*Για το εντός υπερβάλλω λιγάκι, αλλά χωρίς σάλτσες θα ήταν πολύ βαρετή υπόθεση το blogging.
...είναι που έχεις και πολύ (μαλλί), τρομάρα σου. :p
ReplyDeleteΈπρεπε να γράψω ότι με αρπάζει από την ουρά.
ReplyDelete(κανόνισε να με περάσουν οι αναγνώστες μου για θύμα της επάρατης τριχόπτωσης :p)
Δεν έχω εξακριβώσει τι ράτσας είσαι, αλλά η ουρά είναι ασφαλέστερη επιλογή. Και, όχι, αναγνώστες του, δεν είναι θύμα της επάρατης τριχόπτωσης. Απλώς δεν είναι χαιταίος. :))
ReplyDelete