09 March 2011

in memoriam

Βαρύγδουπος τίτλος για κάποιον που είχε αλλεργία στα βαρύγδουπα και τα χλεύαζε: σαν σήμερα, πριν από 17 χρόνια, πέθανε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι.

Θυμάμαι να διαβάζω ένα σχετικό κείμενο τότε στο
Ποπ & Ροκ (που αγόραζα φανατικά εκείνη την εποχή) και να αναρωτιέμαι ποιος διάολος είναι αυτός ο Μπουκόφσκι και τι δουλειά έχει σε ένα μουσικό περιοδικό. Ήταν εκείνη η πολύ άχαρη και γκρίζα χρονιά ανάμεσα στο λύκειο και το πανεπιστήμιο. Δύσκολη εποχή για ινδάλματα: ένα μήνα μετά βρισκόταν νεκρός ο Κερτ Κομπέιν.
(Τώρα που το σκέφτομαι, λίγο καιρό μετά πέθανε κι ο Χατζιδάκις, και σ' ένα υπέροχο κείμενο, στο
Ποπ & Ροκ πάλι, υπήρχε μια φράση που από τότε κουβαλάω μέσα μου: πάντα ο δημιουργός υπολείπεται κατά τι του έργου του. Κάτι που ισχύει σαφέστατα και για τον Μπουκόφσκι.)

Τέλος πάντων, φτάνει το νοσταλγοπαραλήρημα. Δεν ξέρω γιατί ακριβώς γράφω αυτό το ποστ-ξεπέτα, αφού δεν έχω κάτι να πω αυτή τη στιγμή για τον Μπουκόφσκι. Ή μάλλον έχω, αλλά είναι τόσα πολλά που δεν θα πω τίποτα. Ας πούμε ότι το ποστ αυτό είναι ένας χρονοδείκτης, ή μια αφορμή για να βάλω μια φωτογραφία που λέει όσα θα έλεγαν χίλιες λέξεις μου.






(Από την επεισοδιακή εμφάνιση του Μπουκόφσκι στη λογοτεχνική εκπομπή Apostrophes της γαλλικής τηλεόρασης, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ.)

2 comments:

  1. Grizzly Cat6/4/11 14:15

    Εμένα μου άρεσε το ποστ-ξεπέτα σου, όπως και η φωτογραφία αντί χιλίων λέξεων του Χένρι Τσαρλς, γι' αυτό και διαλέγω να πρωτοκουνήσω την ουρά μου εδώ.

    ReplyDelete
  2. Καλώς ήρθες, αγαπητό αιλουροειδές. The more tails the merrier :)

    ReplyDelete